To trzeci dzień w tym pięknym miejscu. Spacerowaliśmy korytarzami, podziwialiśmy dywany powieszone na ścianach. Zrozumieliśmy, że nie jesteśmy jedynymi gośćmi w zamku! Jeszcze nie udało nam się nikogo spotkać. Może powinniśmy zaznaczyć naszą obecność jakąś informacją?... Pomyślimy nad tym. :)
Szliśmy prosto przed siebie. Stanęliśmy przed drzwiami, zza których wydobywał się miły zapach. Nagle otworzyły się... "Szybko, szybko!" - wołała kucharka królewska - "Gdzie te kuchty?! Jak potrzebne, to nigdy na czas!". Nagle zatrzymała się przed nami nieco zdziwiona. Przez chwilę nam się przyglądała. Pstryknęła palcami i dała znak, aby podążać za nią. "Z nieba mi spadliście kochaniutcy! Królowa zarządziła wielką ucztę, a mnie, jak zwykle, brakuje rąk do pracy. Szybko, szybko. Tutaj macie kartę. Tu pióro. Tu kosz. Przynieście najładniejsze warzywa i owoce, jakie znajdziecie w piwnicy. Tylko żwawo! Na dole jest miarka i waga. Zapiszecie mi pięknie, co zabraliście. Z największych i najdłuższych okazów wykonacie piękną jadalną kompozycję na królewski stół! No już! Sio, sio!".
Byliśmy tak zaskoczeni, że nie zdążyliśmy wspomnieć, iż jesteśmy królewskimi gośćmi. Baliśmy się, że nie zapamiętaliśmy wszystkiego, ale... Nie można nie pomóc kucharce. Wróciliśmy zatem do piwnicy...
Szukaliśmy najdorodniejszych okazów. Opisaliśmy wygląd pięknej i smakowitej marchewki. Mierzyliśmy długość i obwody. Znaleźliśmy wagi. Były różne, ale zaciekawiła nas waga szalkowa. Porównywaliśmy ciężar poszczególnych warzyw i owoców. Oczywiście wybraliśmy największy. Pracowaliśmy w grupach. Było bardzo wesoło i... gwarno.
Po powrocie do kuchni przygotowaliśmy dekoracje na królewski stół. Królowa była wielce zadowolona, a kucharka... Uratowana.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz